6 faktów na temat rybitw czubatych

Wędrowne ptaki morskie

Rybitwy czubate można spotkać w większości Europy i Azji oraz w części Ameryki Północnej. Po sezonie lęgowym rybitwy migrują na południe, by spędzić zimę wzdłuż wybrzeży tropików i półkuli południowej w takich rejonach jak Afryka, Ameryka Południowa i południowo-wschodnia Azja. Odbywają one jedną z najdłuższych migracji spośród wszystkich ptaków, a ich średnia trasa w obie strony wynosi 35 000 km każdego roku.

Ptaki te przybywają do Polski ze swoich zimowisk w kwietniu i opuszczają nasze wybrzeża ponownie w sierpniu lub wrześniu. W tym czasie łatwiej je dostrzec w okolicach, gdy mają młode do wykarmienia, co zmusza je do dalszych podróży w poszukiwaniu pożywienia. Są one najczęściej spotykane wzdłuż odcinków wybrzeża, lub w głębi lądu w żwirowniach, zbiornikach wodnych lub jeziorach. Możesz je zaobserwować w Rezerwacie Mewia Łacha w Mikoszewie.

Ogromne liczby kolonii

Kolonie rybitw liczą zwykle około 2000 ptaków, ale mogą osiągać nawet 20 000. Często są one dzielone z innymi gatunkami rybitw, takimi jak rybitwy popielate i różowe. Rybitwy składają w maju średnio trzy jaja, których inkubacja trwa około 22 dni. Pisklęta wylatują z gniazda zwykle po 28 dniach od wyklucia.

Dziwaczne zachowanie

Ciekawym przykładem zachowania rybitw jest znany „strach”. Występuje on zwykle na początku sezonu lęgowego i opisuje osobliwe zdarzenie, w którym większość lub wszystkie rybitwy nagle odrywają się od ziemi i lecą nisko nad kolonią lub morzem, w celu odstraszenia drapieżników bez żadnego powodu.

Pamięć rybitw

Można sobie pewnie wyobrazić, że przy tak wielu gniazdach w kolonii ptakom musi być trudno zapamiętać, gdzie dokładnie znajduje się ich własne gniazdo. Badania wykazały jednak, że rybitwy czubate potrafią odnaleźć swoje jaja nawet wtedy, gdy zostały one zakopane. Jest to niezbędne przystosowanie w tak eksponowanym środowisku, gdzie istnieje prawdopodobieństwo utraty gniazda.

Jak rozpoznać rybitwę morską?

Rybitwa rzeczna jest średniej wielkości rybitwą występującą na terenie większości Polska. Te eleganckie ptaki charakteryzują się srebrzystoszarą górną częścią ciała, białym podogoniem, czarną głową i czerwonym dziobem, a także długim ogonem, dzięki któremu zyskały przydomek „rybitwy morskiej”. Charakterystycznie unosi się nad wodą przed nurkowaniem, aby złapać swoją ofiarę. Od arktycznych rybitw można je odróżnić dzięki czarnej końcówce na dziobie, ciemniejszym piórom skrzydeł i dłuższym nogom.